Hanoi & Sapa

Zo daar zijn we weer.
Hebben jullie de kerstdagen weer overleeft?
Dan kunnen jullie er weer een jaar tegenaan, maar wij ook!
Ik zal een wat vertellen..
Dag 2: Hanoi
Na onze eerste avond in Hanoi zijn we vroeg opgestaan. Allereerst hebben we wat zaken geregeld zoals treintickets voor de nachttrein.
Nadien zijn we opzoek gegaan naar het bekende tentje voor Egg coffee. Zaten we dan weer aan een klein tafeltje tussen allemaal Vietnameze egg coffee te drinken. Je krijgt een kommetje met heet water met daarin een kopje met koffie. Bovenop die koffie zit een dikke laag schuim met daarin kaas en egg. Het is best een dikke laag schuim, maar het is heerlijk!
In Hanoi heb je niet heel veel dingen te bezichtigen maar een van de highlights is het meer met daarin een tempel. Dus dat hebben we maar bezocht. Het was in Hanoi best prima weer, eenmaal in een skybar kon de jas uit en de zonnebril op en dat met kerst!
We hadden ondertussen een deel van de stad gezien dus werd het tijd om naar de andere kant te gaan. Een half uurtje lopen en je leek in een andere stad. Het verkeer leek beter geregeld doordat er stoplichten waren geplaatst. Maar ook de gebouwen waren heel anders. Hier zagen we de eerste tekenen van Ome Ho. Met hele strakke gebouwen en streng bewaakte monumenten, Hier kon je al een beetje proeven wat voor een machtige man het is geweest. Maar ook staat in dit deel van de stad de tempel of literatuur. Waarin twee van de vier heilige dieren van Vietnam in beeldvorm aanwezig waren. Namelijk een schildpad, die staat voor wijsheid, met daarop een kraanvogel, die staat voor lang leven. Je raad het misschien al, we moesten beide beelden even aaien zodat het ons wijsheid en een lang leven zou brengen. Dat waren net de dingen die we wel kunnen gebruiken :)
Wat hier erg vreemd is, vinden wij, is dat ze bij elke tempel of plek om te bidden tussen alle beelden eten plaatsen en mooie stapels maken van bijvoorbeeld blikjes cola. Wellicht heeft het te maken met iets anders wat we in Hanoi hebben gezien en een beetje van Erica Terpstra hebben afgekeken Ze geloven hier namelijk dat je je overleden voorouders moet eren. Je eert ze door middel van spulen te verzenden. Verzenden heeft hierin een iets andere betekenis, je. verzend namelijk spullen door ze te verbranden. Zoals bijvoorbeeld een auto. Maar ze verbranden dan geen auto, maar kopen een auto van papier en verbranden deze dan in de tempel. WE hebben helaas geen winkeltje gevonden waar ze de papieren spullen verkopen maar het wel bij mensen gezien. Wat we wel hebben gemist en niet konden vinden was de massagepraktjk die wordt gerund door blinden. Dat was wel jammer.
Maar onze dag Hanoi zat erop, wat overigens lang genoeg was voor deze stad. De stad is erg vies door zijn smog en niet prettig om in te moeten ademen.
Dus wij namen de nachttrein. Een cabine met vier bedjes en daar lig je de gehele nacht. We hebben er acht uur over gedaan... Je kan zeggen over de NS wat je wil, maar zij hadden er waarschijnlijk vier uur over gedaan. Deze trein leek hetzelfde te werken als een bus, onderweg stoppen en dan kwamen er mensen van her en der opeens en die stapte dan in. voor in de trein had je namelijk ook een zitgedeelte.

Dag 2: Sapa
De nacht hebben we overleefd. We zijn met de trein aangekomen in Lao Cai. Daar stond ze dan: Mama Gia! Helemaal in de vroege ochtend (5:30 uur) om met ons de public bus te nemen naar Sapa. Eenmaal in Sapa hebben we in een restaurantje een of andere pittige soep gegeten waarna we onze spullen daar hebben achtergelaten (deze kwam een zoon later halen) en zijn we 2.5 gaan lopen. Dit was prachtig! Door rijstvelden omhoog omlaag, enorm veel buffalos en zwijnen gezien, maar helaas ook heel veel regen. We kregen onderweg een stuk rietsuiker. Dus Bart en ik begonnen hier enthousiast aan te knagen. Het was lekker zoet en de suiker droop er vanaf, maar dan.. Toen werden de stukjes toch maar taai. Wij knauwen en knauwen om het maar enigzins door te slikken want anders stond het zo respectloos. Maar gelukkig zag mama Gia dit en zij vertelde ons dat we na het suiker zuigen het uit moesten spugen. Thank god!
Onderweg liet mama Gia ons zien hoe de indigo groeit. Van deze indigo maakte hun hun kleding. Dit gaf mama Gia en Bart genoeg gespreksvoer om over stoffen en waxen en weven etc te praten.
Na drie uur bereikte we Mama Gia haar village. We stopte allereerst in het restaurant van haar dochter waar we een heerlijke lunch kregen. Maar wij hadden het koud en waren net verzopen katjes. Dus heeft ze ons na de lunch naar haar huis gebracht en hebben we die middag niet meer gewandeld.
Maar over haar huis: we zijn denk ik beland in de 19e eeuw, maar dan wel met een smartphone en een beetje elekrictieit. Het was echt een huisje van niets waar ze met de hele familie wonen. Een kacheltje in de vloer (vuurtje) en dat was het. Wij sliepen in een houten cabbage die uit zou moeten kijken op de rijstvelden, maar door het weer zag je niets. En ook wij hadden geen verwarming of iets dergelijks. Alleen een bed van bamboe en twee dikke dekens.
Na een middagdutje gingen we terug naar de familie, maar hier was geen elektriciteit dus zaten we gezellig in het donker.
Ze maken hier slim een vuurtje, met houtskool en blikjes kokend water. Dit stinkt niet zo en is wel snel warm.
Het was tijd voor het diner. Dus met de gehele familie aan tafel. voor het eten kregen we, dacht Michelle, water. Dus bij het proosten het glas aan de mond en in een keer naar achter (het zat in een shotglaasje) het was alleen geen water maar een brouwsel van de buren. Maar goed dat reinigde even alles van binnen laten we maar zeggen.
na het eten met de familie voor het vuurtje en nadien lekker slapen.
Dit slapen was nog niet zon succes. Je hoorde de hele nachtn de zwijnen piepen en kippen kraaien en de mensen roggelen. Het was alsof we wakker werden in een prehistorisch dorp.

Dag 3: sapa
Na een flink ontbijt hebben we ons klaargemaakt voor een nieuwe hike. Die zou drie uur duren. Ze bood ons vooraf een bamboe stok aan en regenlaarzen. En dat was maar goed ook! We zijn off the road gegaan, en jezus wat was dit gaaf! door over en langs de rijstvelden en zo ook over haar stukje land. Door de dorpjes en over bruggetjes het was echt geweldig! Ze vertelde ons veel onderweg over haar familie, over de dorpen en over toerisme daar. Mama Gia kan namelijk niet lezen of schrijven en over haar is via forums en een facebook groep haar nummer te vinden. Verder heeft zij helemaal niets. Maar wat een geweldige vrouw! Het wandelen was nog niet zo makkelijk, de klei was nog nat na 14 uur regen dus je schoof haast letterlijk naar beneden. Maar dan bood mama Gia haar hand en kwam alles goed! Onderwge klaarde de lucht op. Het werd allemaal nog mooier dan het was. Het is niet te omschrijven hoe ontzettend mooi het daar is. Hopelijk gaan de beelden mijn woorden een beetje ondersteunen. Na weer een lekkere lunch bij de dochter hebben we afscheid genomen van de familie en zijn we weer gaan wandelen voor een uur. Want hier kunnen geen taxi's komen. Dus moesten we een uur wandelen voordat we bij een plek konden komen waar een taxi ons kon ophalen. Hier helaas afscheid moeten nemen van Mama Gia en met de taxi naar Sapa. Eenmaal daar de bus terug naar Loa Cia waar we vanavond de nachttrein terug naar Hanoi pakken.
Hier in Lao Cai hebben we voor 6 uur een kamer gehuurd. Om EINDELIJK te douchen en om te kleden. Echt lekker waren we niet, vanaf Hanoi hebben we niet meer kunnen douchen en hadden we stiekem steeds dezelfde thermo kleding aan, want het was maar 6 graden en dat zonder verwarming. Dus voor twaalf euro heeeeerlijk een douche genomen en omgekleed.

We nemen straks de nachttrein naar Hanoi waar we in ochtend weer aankomen. Dan zullen we ons op gaan maken voor een volgend avontuur: een cruise door Halong Bay!

Tot snel weer